ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΤΟΝΙΔΟΥ

"...Οι μπάτσοι μπαινοβγαίνουνε με Μάνθο αρχηγό, το άσυλο το ζούμε κάθε μέρα εδώ".

Παραπάνω, αφίσσα που κολλήθηκε στην περιοχή των πανεπιστημίων στη Θεσσαλονίκη. Το ίδιο σχέδιο τυπώθηκε και σε μερικά φλάιερς. Μαζί με την προηγούμενη αφίσσα και μια σειρά συνθημάτων με σπρέυ ολοκληρώνει τη δεύτερή μας ανοιχτή παρέμβαση.

Η πρώτη αφορούσε μια σειρά απο τρικάκια και άλλες πρακτικές ενέργειες, την περασμένη άνοιξη, με στόχο το σπάσιμο της "παγωμάρας" που υπήρχε σχετικά με το ζήτημα της βίας την οποία οι φοιτητές ως πειθαρχημένα "καλά παιδιά" θα' πρεπε να αποκηρύξουν.

Και δυο κουβέντες σχετικά με αυτό. Το περίφημο κλισέ του αριστερού προοδευτισμού "αποκυρήσσουμε τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται", ενώ απ' την μια σημαίνει κάτι πολύ σαφές στην περίπτωση που η βία αυτή προέρχεται από εξωθεσμικούς ή και αντιθεσμικούς παράγοντες (νεολαίοι, διαδηλωτές κλπ) που κυμαίνεται από παρεμπόδιση μέχρι έμμεσο ή άμεσο "δόσιμο" στις αρχές, από την άλλη δεν είναι σε καμία θέση να εξασφαλίσει ότι μπορεί να κάμψει ανάλογα την κατασταλτική βία των κρατικών μηχανισμών. Συνεπώς κάθε τέτοια θέση δεν είναι παρά αποδοχή του κρατικού μονοπωλίου της βίας. Σε μια σύγκρουση, να αξιώνεις να κρατήσεις τα χέρια σου καθαρά σημαίνει να παίρνεις ξεκάθαρα το μέρος του ισχυρού. Τέλος, αυτή η θέση πρέπει να προβληματίζει ως προς την χρήση της που πάντοτε τείνει να μετατοπίζει το πεδίο της σύγκρουσης (από τον δρόμο, όπου υποτίθεται ότι αποξενώνει και "διώχνει" τον -αόριστο- κόσμο) στους ειδικούς που θα "επιρρεάσουν την κοινή γνώμη" μέσα από μια καλοπροαίρετη χρήση των μίντια, του κοινοβουλίου κλπ. Χωρίς να θέλουμε να πέσουμε σε έναν φετιχισμό της βίας στο δρόμο, αυτό που νιώσαμε ήταν ότι έπρεπε να κάθε τρόπο να σπάσουμε αυτή τη διαμεσολάβηση, κι αυτή την υποτίμηση της δύναμης και της εμπιστοσύνης των διαδηλωτών (φοιτητών στην περίπτωσή μας) στους εαυτούς τους. Οι πράκτορες δε αυτής της μεθόδευσης, κυκλοφορούν ανάμεσά μας, ευδοκιμούν στους πανεπιστημιακούς χώρους και αποτελούνται από αυτούς που γίνονται εύκολα αντιληπτοί γενικά είτε ως κομπλεξικοί (όταν δεν διαθέτουν κάποιο κινηματικό άλλοθι) είτε ως γραφειοκράτες(όταν η επιρροή τους βασίζεται στο άλλοθι αυτό).

Δεν έχουμε διαθέση να κάνουμε τους ειδικούς, ούτε διεκδικούμε την εμπιστοσύνη κανενός. Δεν αφήνουμε όμως και κανέναν να μιλάει εκ μέρους μας. Αυτό που μπορούμε να πούμε σήμερα είναι τί δεν είμαστε και τί δε θέλουμε.

Υ.Γ. Οι "φοιτητές ενάντια στους κομπλεξικούς και στους γραφειοκράτες" είναι μια υπογραφή ελάχιστων ατόμων που παρακολούθησαν, στήριξαν και συμμετείχαν με πρακτικό τρόπο στις διαδηλώσεις και στις συγκρούσεις στο δρόμο στη διάρκεια των περσινών φοιτητικών κινητοποιήσεων.

Φοιτητές ενάντια στους κομπλεξικούς και στους γραφειοκράτες

Να σαμποτάρουμε το πανεπιστήμιο

Η αφίσσα που κυκλοφόρησε στη Σαλονίκη, τον Σεπτέμβρη του 2007 . Η χρονική στιγμή που βγήκε η αφίσσα έχει σημασία, όσον αφορά το περιεχόμενό της, μιας και βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου:

Από την μία με την αναθεώρηση του νόμου-πλαισίου, το άσυλο, βασικό συστατικό της συντεχνιακής κουλτούρας καθηγητών-φοιτητών, αφορά πλέον απλά και μόνο την προστασία της ομαλής λειτουργίας του πανεπιστημίου από π.χ. καταληψίες(;), διαδηλωτές, ή και μικρο-παραβατικούς, ξεκαθαρίζοντας έτσι τις όποιες ψευδαισθήσεις υπήρχαν περί του θεσμού αυτού με τη χρήση που του έγινε την νύχτα της 8-9/9 οπότε και συνελήφθη σε συμπλοκές μεταξύ ασφαλητών-ΜΑΤ και αναρχικών η Χριστίνα Τονίδου μέσα στο χώρο των πανεπιστημίων, τον οποίο κατέλαβαν "προλητικά" οι μπάτσοι την προηγούμενη μέρα...

Από την άλλη το λεγόμενο φοιτητικό κίνημα (υπερβολικά φοιτητικό και ελάχιστα κίνημα), που ποτέ δεν κατάφερε να φτάσει στον πυρήνα της σύγκρουσής του με τα μέτρα της αναδιάρθρωσης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αποσύρθηκε καταγελασμένο μαζί με τους καθηγητές του, τους μιντιακούς εκπροσώπους του, τους παραταξιακούς-οργανωμένους "συναγωνιστές" του, κι όσους γενικά συνήθισαν να μιλούν εκ μέρους του, αφήνοντας πίσω του αιχμαλώτισμένους συντρόφους, ελπίδες αλλά και αρκετή αηδία.

Πίσω στις σχολές λοιπόν, κι όλοι κάνουν σαν να μή συνέβη τίποτα. Και πραγματικά δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να θυμούνται. Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά έσκισε στις εκλογές (πέρασε -σε σύνολο- ακόμα και το ποσοστό του Λεβέντη...), κκε και συριζα θα παίζουν πλέον με άλλον αέρα στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι απέναντι σε έναν αντίπαλο του βεληνεκούς τους (καρατζαφέρη). Οι "ανίκανοι" υπουργοί (γιαννάκου, πολύδωρας) "μαυρίστηκαν" στις κάλπες, όποτε μάλλον αποδόθηκε δικαιοσύνη, η δημοκρατία νίκησε και πάλι, ο λαός απεφάνθη κλπ οπότε πάμε όλοι μαζί πίσω στις δουλειές μας/σχολές μας.

Τη στιγμή αυτή λοιπόν, που φαίνεται πως όλα τέλειωσαν για το κίνημα αυτό, η αφίσσα αυτή ξαναθέτει το ζήτημα στην πραγματική του διάσταση, που δε θα μπορούσε παρά να είναι "εμφυλιοπολεμική": όχι πια μαζί με τους υπερασπιστές του "άλλου", του "σωστού" πανεπιστημίου και τους καθυστερημένους της "δημόσιας δωρεάν παιδείας" αλλά εναντίον τους. Όχι πια (μιας και εκτός των άλλων προβλημάτων, θα ήταν τουλάχιστον αστείο να προταθεί τη στιγμή αυτή κάτι τέτοιο) κινηματικά, αλλά υπόγεια, με προσωπική πρωτουβουλία και ευθύνη, κρυμμένοι μέσα στον κόσμο, μέσα στην νύχτα κι όχι πίσω από "μαζικά κινήματα", σε επίπεδο ατόμου, παρέας... Ακόμα κι έτσι. Οι εχθροπραξίες συνεχίζονται.

Φοιτητές ενάντια στους κομπλεξικούς και στους γραφειοκράτες.